غار دیدنی جعیتا در بیروت

دیدنیهای لبنان بسیار است. غار جعیتا یکی از دیدنیهای بیروت است که در لیست بازدید هر مسافر خارجی با تور لبنان به محض ورودش به بیروت وجود دارد. این غار در 18 کیلومتری شمال این شهر واقع شده است که در میان کوه های سرسبز و چشم اندازی زیبا قرار گرفته، در سال 1968 کشف و 10 سال بعد از آن برای بازدید افتتاح شد.

غار جعیتا در دو طبقه با نام غار علیا و غار سفلی یا غار آبی است. برای رفتن به غار علیا باید سوار تله کابینی شد که از میان جنگلی زیبا میگذرد و عبور رودخانه ای از میان این جنگل تله کابین سواری را دل انگیز می کند. این غار یکی از بهترین دیدنیهای لبنان و جاذبه های گردشگری بیروت به شمار میرود.

سوییس کوچک در دل ارمنستان!

شهر ایروان در کشور ارمنستان که پایتخت این کشور هم محسوب می شود، مهد بیشتر جاذبه های گردشگری و دیدنیهای ارمنستان است. اما ایروان تنها شهر زیبای ارمنستان نیست و این موضوع را  در سفر با تور ارمنستان می توان متوجه شد. شهر دلیجان در ایروان  را سوئیس کوچک ارمنستان می نامند که آسمان زیبایی دارد و یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری ارمنستان می باشد. شهر دلیجان در شمال ارمنستان در منطقه تاووش بین دریاچه سوان و لجوان قرار گرفته است.

این شهر کوچک در ارمنستان زیباترین شهر با ساختمان های قدیمی است که با مناظر زیبای جنگل و کوه احاطه شده است و یکی از بهترین دیدنیهای ایروان ارمنستان به شمار می رود.

برخی از صحنه هایی که در طول مسیر می بینید از شدت زیبایی باورنکردنی است. سردترین و گواراترین نوشیدنی جهان را در روستای سیمنوکا در کنار چشمه آب خواهید نوشید. هنگام رانندگی به سمت دلیجان دو نوبت توقف کنید و در جنگل های وحشی، آلو و سیب ترش، تمشک و گلابی وحشی بخورید.
به طور کلی مسیر امنی در پیش رو دارید و اتومبیلهای کمی در طول مسیر خواهید دید. هوای پاک، منظره های بکر و زیبا، مردمی با اخلاق دوستانه و طبیعت مثال زدنی، دلیجان را به منطقه ای بی نظیر برای تعطیلات مبدل کرده است.
هوا سرشار از اکسیژن است، رایحه دل انگیز درختان بلوط و منظره زیبای درختان پرشمار کاج چشم را می نوازد. چشمه های آب طبیعی از دل کوه های پرچین جاری است. شهر دلیجان از گردنه سوان با جنگل شروع می شود هر چند بعضی از قطعات جنگل در طول بحران انرژی ارمنستان از بین رفته است اما بخش بزرگی از جنگل هنوز باقی است.
جنگل دلیجان بخشی از پارک ملی ارمنستان است و توسط دولت حفاظت می ‏شود و یکی از جاذبه های توریستی ایروان به شمار می رود. درختان بومی شامل بلوط، زبان گنجشک و نارون هستند. درختان کاجی را که در سال های اخیر کاشته شده اند نیز در جنگل قابل مشاهده هستند.
بهترین راه رسیدن به شهر دلیجان رفتن از بزرگراه اسون و گذشت از تونل اسون است که با گذشتن از تونل در وقت شما صرفه جویی خواهد شد. در جنگل چشمه های آب معدنی متعددی وجود دارند که به جز روزهای بارانی که گل آلود می شوند قابل شرب هستند.
حیات وحش جنگل شامل خرس، گرگ، روباه، خرگوش، پرندگان مختلف، جوجه تیغی، جانوران پستاندار شبیه راسو و دیگر حیوانات می باشد. اگر به زیست شناسی علاقمندید حیوانات جالب و نمونه های گیاهی جالبی در این جنگل پیدا می کنید.
جاذبه های توریستی اکثرا در مرکز شهر واقعند کوچه های قدیمی در نزدیکی خیابان میاسنیکیان قرار دارند، ساختمان های تاریخی و موزه مردم شناسی، کتابخانه داوتیان سریک و موزه شارامبیان در خیابان گاجیک داتویان هستند.

میرزا قاسمی را حرفه ای درست کنید

یکی از غذاهای محلی استان گیلان که خیلی هم خوشمزه است میرزا قاسمی  است.  در این مقاله 2 شیوه ی متفاوت پخت آن را خواهید دید.




دستور شماره یک

مواد لازم:
بادمجان متوسط: ۵ عدد
سیر: یک بوته
تخم مرغ: ۳ عدد
گوجه فرنگی: ۲ عدد
روغن و نمک و فلفل: به مقدار کافی

طرز تهیه:
بادنجان‌ها را داخل فر یا روی آتش کبابی می‌کنیم تا کاملا پخته شوند، سپس پوست آنها را کنده و سرهای آنرا می‌گیریم و بعد ساطوری می‌نماییم سپس گوجه فرنگی‌ها را در آب جوش ریخته و پوست آن را می‌گیریم و خرد می‌کنیم. سیر را کوبیده و داخل روغن داغی که در تابه و روی آتش است می‌ریزیم تا کمی سرخ شود. بعد بادنجان‌ها و گوجه فرنگی آماده شده را به تابه اضافه کرده و سرخ می‌نماییم به حدی که آب آنها کاملا” کشیده شود و به روغن بیفتد. کمی نمک و فلفل به آن می‌زنیم و مایه را در یک طرف تابه قرار می‌دهیم ودر طرف دیگر تابه تخم مرغها را شکسته و مخلوط می‌نماییم وبهم می‌زنیم تا کاملا” بسته شده و سرخ شود بعد بادنجانها و تخم مرغ‌ها را مخلوط می‌نماییم و میرزا قاسمی آماده شده را در دیس می‌کشیم.
دستور شماره دو میرزا قاسمی

مواد لازم:
بادمجان شیرین و قلمی ۴ عدد
سیر تازه ۱ بوته و اگر تازه نبود نصف بوته
گوجه فرنگی رنده شده ۵ عدد
رب گوجه ۱/۲ ق غ
نمک و فلفل به میزان لازم
آب ۱ عدد لیموترش
تخم مرغ ۴ عدد
زردچوبه ۱ ق چ پر
طرز تهیه: اول بادمجون‌ها رو کباب کنین. انقدر باید روی آتیش بمونه که پوستش ذغال بشه و وقتی با یه سیخ چوبی داخلش کردین، خیلی راحت بره توی بادمجون. بعد بذارین کنار تا سرد بشه.
گوجه رو رنده کنین و سیر رو ساطوری کنین. ۱ استکان روغن زیتون داخل تابه بریزین و بذارین روی آتیش زیاد داغ نشه و بعد سیر ساطوری و زردچوبه رو اضافه کنین و ۱۰ ثانیه با حرارت متوسط تفت بدین و سریع بادمجون رو که پوستشو گرفتین و ساطوری کردین رو به موادتون اضافه کنین. بعد دوباره ۱ دقیقه تفت بدین و بعد پوره گوجه رو اضافه کنین و درشو بگذارین و زیرشو کمی بیارین پایین تا آبش کشیده بشه و بعد آب لیمو و رب رو بهش اضافه کنین و ۱ دقیقه تفت بدین دست آخر نمک فلفل رو اضافه کنین و بعد تخم مرغا رو روی مواد بشکنین و بدون اینکه هم بزنین درشو ببندین و زیرشو بیارین پایین تا تخم مرغا ببنده! بعدشم که تخم مرغا بست تکه‌تکه شون کنین و حاج آقا میرزا رو یه هم بزنین و بکشین توی ظرف و تزئینش کنین.

همه چیز درباره رشت

درباره شهر رشت

رَشْت یکی از کلان‌شهرهای ایران، مرکز استان گیلان در شمال ایران، و مرکز شهرستان رشت است و مادرشهر استان گیلان و بخش‌هایی از استان‌های همجوار است. این کلانشهر همچنین بزرگترین و پرجمعیت ترین شهر شمال ایران در بین سه استان‌های حاشیهٔ دریای خزر و بزرگترین شهر گیلک نشین، بزرگترین سکونت گاه سواحل جنوبی دریای خزر محسوب می‌شود.رشت سومین شهر گردشگر پذیر ایران است.

بر اساس سرشماری رسمی در سال ۱۳۹۰، جمعیت ساکن آن ۶۳۹،۹۵۱ نفر بوده‌است.جمعیت شناور ثابت روزانۀ شهر رشت به‌عنوان مادرشهر استان گیلان بالغ بر ۱٬۲۰۰٬۰۰۰ نفر است.جمعیت این شهر در تعطیلات و ماه‌های گردگشری سال بالغ بر دو میلیون نفر است.رشت فشرده‌ترین شهر ایران به لحاظ نسبت جمعیت به وسعت است و ازلحاظ نسبت جمعیت در روز و شب نیز رتبه نخست کشور را دارد.
در شهر رشت لهجه‌های گوناگون از گویش بیه‌پس زبان گیلکی توسط مردم تکلم می‌شود.
آب و هوای رشت ازجمله آب و هوای معتدل کاسپین و شبه مدیترانه‌ای است که دارای تابستان‌های گرم و شرجی و زمستان‌های سرد و مرطوب است. همچنین شهر رشت دارای رتبهٔ اول میزان بارش مراکز استان‌های ایران و به شهر باران شهره است.
رشت بیش از ۴٬۵ قرن پیش مرکز گیلان شدو در گذشته، مرکز استان یکم ایران بوده‌است. همچنین این شهر نقشی کلیدی در بزنگاه‌های تاریخ ایران مانند انقلاب مشروطه،جنبش جنگل و انقلاب ۱۳۵۷ ایران داشت و با توجه به فرهنگ مردم آن و قرار گرفتن در جاده راه ابریشم از دیرباز به عنوان دروازه اروپا همواره به عنوان دروازه تمدن مدرن از آن یاد می‌شود. و دارای پیشینه‌ای درخشان عرصه مبادلات خارجی بوده است.
امروزه شهر رشت یکی از قطب‌های کشاورزی و گردشگری در سطح کشور محسوب می‌شود. رشت قطب تولید برنج ایران،تولید کنندهٔ بزرگ فولادو قطب تولید نانو داروهای ضد سرطان کشوریکی از مهم ترین شهرهای ایران است.

نام
وجه تسمیۀ رشت در فرهنگ واژه‌های دساتیر، به‌معنی گچی که بنّایان، سنگ و آجر را به آن محکم نمایند، و در لغت‌نامه‌های انجمن آرا، آنندراج، لغت فرس اسدی توسی، لغت محلی شوشتری، برهان قاطع، ناظم الاطبا و لغت‌نامۀ جهانگیری: چیزی که از هم فروریزد؛ هر چیزی که از هم فروریزد و فروپاشد؛ دیوار مشرف بر افتادن. گچ را نیز گویند که بدان خانه سفید کنند؛ لجن و خاکروبه؛خاک و گَرد؛ خاک را گویند؛ رنگ‌کرده نیز معنی شده‌است.همچنین رشت (به فتح اول) به معنی در فروافتاده در گودی قرار گرفته یا جای پست است. صفتی بود برای هفته بازار رشت و حومه که روزهای یکشنبه در این شهر و روزهای چهارشنبه در آج بیشه حومه رشت تشکیل می‌شد. رشت بازار یعنی بازار در گودی قرار گرفته و این صفت بدان اعتبار بود که هر پیله‌ور و یا مسافری که از بخشهای جنوبی، مانند رودبار یا از مناطق غربی مانند فومن یا از مناطق شرقی مانند لاهیجان به سوی رشت حرکت می‌کرد، از منطقه‌ای بلندتر به ناحیه‌ای که در سطح پایین قرار داشت سرازیر می‌شد. تدریجاً “بازار” از آخر نام حذف شد و “رشت” باقی‌ماند..
از جمله دیگر نظرات می‌توان به (بیه) یعنی مصب بین دو رود اشاره کرد. یا (دارالمرز) یعنی سرزمین پست و گود (جلگه) و یا به نظر علی‌اکبر دهخدا چون ساخت اصلی شهر در سال ۹۰۰ هجری بوده و کلمه رشت در حساب ابجد ۹۰۰ است این نام را انتخاب نمودند. بنا به یک گمانه زنی دیگر نیز: تلفظ دقیق این نام شهر رَشت “رِشت” بوده که آن نیز از بن ریسیدن گرفته شده‌است و دلیل این نام گذاری مطرح بودن این شهر در تولید رشته‌های نوغان یا همان ابریشم|ابریشمی دانسته شده‌است.طبق یکی دیگر از گمانه زنی‌ها معنی کلمه رَشت از ترکیب کلمه «رِش» به معنی باران بسیار ریز است. که با پذیرفتن این گمانه زنی می‌توان رشت را به مکانی که در آنجا باران به صورت مداوم می‌بارد پذیرفت. واژه گیلکی «وارش» که به معنی باران است موید این نکته‌است که این واژه مرکب از وا+رش ساخته شده که اصل کلمهٔ مرکب هم پیشوند «وا» معادل «باز» متبادر کنندهٔ «باز باران» یعنی «باران مکرر»است. در اوستا کتاب ایرانیان باستان کلمه هو رشت بارها استفاده شده است. هو به معنی نیک و رشت به معنی کردار می‌باشد. شاید رشت در کتب پارسی به معنی کار یا عمل یا کردار یا محلی برای کار باشد. همچنین عده‌ای بر این گمانند که نام رشت از نام ایزد باران در فارسی پهلوی یعنی تیشتر گرفته شده.
شهر رشت در ۴۹ درجه و ۳۶ دقیقه طول شرقی و ۳۷ درجه و ۱۶ دقیقه عرض شمالی واقع شده و فاصله آن از تهران ۳۰۰ کیلومتر می‌باشد. همچنین شهر رشت با مساحت ۱۸۰ کیلومتر مربع در زمینی مسطح و هموار به ارتفاع به طور میانگین ۵ متر از سطح آب‌های آزاد قرار دارد. رشته کوه البرز در قسمت جنوبی شهررشت واقع شده و نزدیک ترین قله بلند به شهر رشت (درفک) به ارتفاع ۲٬۷۳۳ متر است. نزدیک ترین شهرستان به رشت صومعه سرا است که در فاصلهٔ ۲۶ کیلومتر ی آن قرار دارد. رشت از شمال به دریای خزر و مرداب انزلی، از غرب به رودخانه پسیخان , صومعه سرا و فومن , از جنوب به بخش سنگر و شهرستان رودبار و از شرق به کوچصفهان و آستانه اشرفیه محدود است.
سلسله جبال البرز در قسمت جنوبی شهررشت واقع شده و نزدیک ترین قله بلند به شهر رشت (درفک) به ارتفاع ۳۵۰۰ متر است. نزدیک ترین شهرستان به رشت صومعه سرا است که در فاصلهٔ ۲۶ کیلومتر ی آن قرار دارد. رشت از جانب شمال به دریای خزر و مرداب انزلی، از غرب به رودخانه پسیخان , صومعه سرا و فومن , از جنوب به شهرستان سنگر و رودبار و از شرق به کوچصفهان و لاهیجان محدود است و فاصلهٔ آن تا تهران ۳۲۵ کیلومتر و تا بندر انزلی ۳۰ کیلومتر است. در واقع جلگه حاصلخیز شهرستان رشت توسط کرانه‌های دریای خزر از سمت شمال، دلتای سفیدرود (آستانه اشرفیه) از جهت شرق، ارتفاعات کوهپایه‌ای- جنگلی رودبار از قسمت جنوب و شالیزارهای جلگه تولمات و فومنات از جهت غرب محدود می‌گردد. تالاب انزلی در شمال غربی شهرستان رشت واقع شده است. قسمت وسیعی از این شهرستان در ناحیه جلگه‌ای استان گیلان واقع شده و مساحت کمی از آن در ابتدای ارتفاعات و کوهپایه‌های جنگلی قرار دارد. از مهمترین ارتفاعات محدوده مورد نظر می‌توان به سراوان، عزیزکیان، موشنگاه، امامزاده هاشم و غیره اشاره کرد.

مراسم ویژه جنوبی ها به نام قهوه خوری

در این مقاله متنی جالب درباره مراسم قهوه خوری در جنوب کشور خواهید خواند. با ما همراه باشید.

مراسم قهوه خوری از روزگار دیرین مورد احترام مردم عرب و دارای آیین و رسومات خاص خـــود می‌باشد.قهوه اولین چیزی است که عربها پس از سلام و خوش آمدگویی با آن از میهمانان خـــــــود پذیرایی می‌کنند.قهوه جهت پذیرایی از همه افراد قوم و میهمانان فقیر و غنی استفاده می‌شود.

ابزار آماده سازی قهوه

وسایل آماده سازی قهوه متعدد هستند که به جمع آنها “المعامیل” می‌گویند.

المحماس

محماس ظرفی استوانه ای شکل که داخل آن دارای گودی می‌باشد و جهت برشته نمودن و تغییر شکل دانه‌های قهوه “بن” از آن استفاده می‌شود.

هاون

هاون یا اسم دیگر آن “المجر” نوعی آلت استوانه ای شکل که گودی عمیقی دارد و معمولا از نوعی آلیاژ قوی ساخته شده است و دارای دسته ای به نام “قضیب” که جهت کوبیدن وآسیاب نمودن دانه‌های برشته شده قهوه از آن استفاده می‌شود. صداهای صادره از هاون در نزد مردمان عرب منظور خاص خود را می‌رساند.

گمگم و دله

جهت آماده سازی قهوه از دونوع ظرف خاص استفاده می‌شود.به ظرف بزرگتری که جهت آماده سازی اولیه قهوه و جوشاندن آن به حد کافی استفاده می‌شود “الگمگم” می‌گویند.و اما ظرف کوچکتری که جهت راکد نمودن قهوه به مدت زمان معین و گرم نگه داشتن آن و جهت پذیرایی از میهمان استفاده می‌شود “دله” نام دارد.

فنجان

نوعی استکان که فاقد هرگونه دستگیره و دارای شکل هندسی خاص خود می‌باشد و جهت تعارف نمودن قهوه به میهمان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

آداب قهوه خوری در میان مردمان عرب

از آداب قهوه خوری در میان مردمان عرب ، که ساقی باید فنجان را با دست راست خود به میهمان تعارف کند و میهمان نیز باید آنرا با دست راست بگیرد و بدون اینکه فنجان را بر روی زمین بگذارد قهوه را میل میکند.

از دیگر آیینها این است که ساقی در برابر میهمان در هنگام تعارف قهوه خود را بــــــه نشانه‌ی حترام به میهمان،خم می‌کند.و اما صدایی که ساقی از برخورد دله با فنجان صادر می‌کند که میهمان با شنیدن آن صدا متوجه می‌شود که قهوه برای آن ریختـــه شد و ساقی بدون هیچ کلامی قهوه را به او تعارف می‌کند چنانچه دوباره قصد میـل قهوه را دارد فنجان را بدون هیچ حرکتی تقدیم به ساقی می‌کند در غیر این صـــورت فنجان خالی را به سمت راست و چپ تکان می‌دهد و تقدیم ساقی می‌نماید.صدا و حرکت جهت ایجاد نظم خاص بین ساقی و میهمان می‌باشد.

برای پذیرایی قهوه توسط ساقی به میهمان اسامی خاصی وجود دارند که شامل : «الهیف » و « الضیف » و «الکیف » و « السیف » می‌باشند.

فنجان اول

الهیف که توسط ساقی قهوه و در حضور و دید میهمان صرف می‌کند و آنهم جهت مطمئن نمودن میهمان از سالم بودن قهوه صرف می‌شود.

فنجان دوم : الضیف

الضیف فنجان دوم است که به میهمان تقدیم می‌شود و میهمان هم موظف به صرف نمودن آن می‌باشد مگر در مواقعی که میهمان از شیخ یا ساقی خواسته ای داشته باشد که در این صورت فنجان را از دست ساقی گرفته و سپس آنرا بر روی زمین می‌گذارد در غیر اینصورت باید صرف شود.

فنجان سوم

الکیف که در صورت تکان ندادن فنجان توسط میهمان و آن هم به خاطر طعم خاص و طریقه آماده سازی قهوه و یا بعد مسافتی که میهمان طی نموده صرف می‌شود.

فنجان چهارم

السیف و آنهم در صورت تکان ندادن فنجان به میهمان تقدیم می‌شود که معمولا توسط افراد خاص و کمی صرف می‌شود و آن هم به دلیل اینکه میهمان پس از صرف نمودن فنجان چهارم به شیخ یا ساقی اعـــــلام می‌نماید که در تمامی شادی‌ها و غم‌ها و همچنین در مواقع دفاع جسمی و عرفانی از شیخ و یا ساقی شریک می‌باشد.که پس از صرف نمودن آن پیمان برادری بین میهمان و شیخ یا ساقی بسته می‌شود.

از دیگر آیینها و رسوم قهوه خوردی در میان اعراب می‌توان به موارد زیر اشاره نمود.

– گرفتن دله در دست چپ و فنجان در دست راست.

– ایستاده و در حالم خم فنجان تعارف شود .

– رعایت حق اولویت در بین حاظرین .

– شروع از سمت راست اولین نفری که قهوه صرف نمود .

– میمهان حق حمل دله را ندارد .

– در صورت بودن پسران پدر نباید قهوه تعارف کند .

– برادر بزرگتر باید قهوه را تعارف کند .

منبع :
http://www.roostayeman.com